A fresh start

Een luide plof gevolgd door een diepe zucht. ''Dat was de laatste.... ZAC?? ZAAAAC??'' Angelique stond op van de met dozen bezaaide grond en liep de andere slaapkamer in om haar broer te zoeken. Je hoefde hem maar even uit het oog te verliezen of je was hem al weer kwijt. Hij was niet in een van de slaapkamers, noch in de badkamer. De kamer die ze samen gehuurd hadden in het studentenhuis was niet groot, maar voldoende. De kamers bestonden uit twee slaapkamers en een kleine badkamer. Op de begaande grond bevond zich de algemene woonkamer, keuken en badkamers. Er waren ook nog kamers waar spelautomaten stonden en er ging zelfs een praatje dat er ook ergens een jacuzzi te vinden was. Angelique trok de deur van hun gehuurde kamer open en stak haar hoofd om het hoekje. Op de galerij was het rustig. Hier en daar zag ze iemand met een boek in zijn hand of ipod oortjes in. Maar geen Zac. Ange vloekte binnensmonds. Waar in vredesnaam hing haar broer uit..

Zac verscheen in de deuropening, achter Angelique en tikte haar aan op haar schouder. "Ben hier. Was op de zolder." Zei Zac met een kapotblij hoofd, je zou bijna denken dat hij iets verborg voor Angelique. En dat deed hij ook. Hij had namelijk 'stiekem' bij dat sjieke restaurant waar Ange zo graag wilde eten omdat het er fancy uitzag een tafel voor twee gereserveerd, gewoon, omdat hij iets leuks voor z'n zusje wilde regelen. En Zac had nog geld over gehouden van zijn 'studentengeld' en kon het dus nog op het nippertje, hoopte hij, betalen. "Ange! Pak je jas, we gaan wat eten want ik sterf van de honger." Hij gaf zijn zus een por in haar zij en verdween de gang op, zoekend naar zijn jas die hij net twee minuten geleden had uitgedaan. Hopelijk zou Angelique hem niet weer op zijn donder geven, door een van zijn pogingen om lief voor haar te zijn...

Ange schrok van de plotselinge stem achter zich. Maar toen ze zich omdraaide zag ze dat het Zac was. ''Zac.. ik kan jou ook geen seconde uit het oog verliezen..'' Een zucht. ''Goed.. Als jij nou die twee dozen uitpakt, daar zo in de hoek, dan doe ik deze twee.. oh en deze natuurlijk, en die grote doos in de badkamer is ook nog van jou. Ik denk dat we het best-...'' "Ange! Pak je jas, we gaan wat eten want ik sterf van de honger." Verbluft bleef Ange staan waar ze stond. ''Eten?'' Herhaalde ze verbaasd. ''Hoezo eten? Wat-... En die dozen dan?''

Ange sprong achter zijn zus en sloeg zijn armen om haar heen, als een echte broer. "Kom nou, ik heb een verassing." Hij liet Angelique weer los, liep langs haar en wierp eenlik over zijn schouder, bekeek haar stiekem snel even. Hij kon een zucht gelukkig nog net inhouden. ".....Je gaat het vast leuk vinden. Denk ik. Hoop ik." Voegde hij er snel aan toe en stapte snel richting de deur van de flat. Hij was blij dat hij altijd zo klunzig was in de buurt van zijn stiefzus, dan viel het niet zo op. Hij moest gewoon wat rustiger aan doen. Niet teveel over dingen nadenken, sprak Zac zichzelf in.

''.....Zac, het spijt me dat ik het nog een keer zeg, maar: je bent gek!!'' Zei Angelique lachend. Daar zaten ze dan, aan een tafel midden in een restaurant. Hét restaurant, wat Angelique betreft. ''Hoe heb je-.... Waarom-....'' Weer een zucht. Ange keek haar ogen uit. Met haar hand onder haar kin liet ze haar blik over de gehele ruimte dwalen. Het was best druk. Maar God, wat was het sfeervol. De donkerrode vloerbedekking, kroonluchters, kaarsenhouders... ''It's pretty romantic, don't you think?'' Vroeg ze in haar onschuld terwijl ze Zac voor een moment aankeek.

Zac zat geobsedeerd naar de kroonluchter aan het plafond te kijken totdat Angelique zijn aandacht trok met die vraag. Chill out, ze bedoelde er niets mee. Maar toch werd hij er redelijk zenuwachtig van. "I.. i think so." Zei hij met een zwak glimlachje terwijl hij zijn zus nog eens bekeek. Hij snapte niet waarom kijken naar haar hem nooit verveelde. Even schudde hij zijn hoofd en wreef wat in zijn ogen. Dat kon je toch niet over je bloedeigen zus denken? Nouja. Bloedverwant of niet, Angelique was mooi en leuk om naar te kijken. Opnieuw probeerde Zac die gedachte weg te drukken. Gelukkig was het een bediende in een net pak die de ongemakkelijke situatie brak door een tweetal menukaarten op tafel neer te zetten. Met tegenzin forceerde hij zijn blik op de menu's die er op stonden, alles klonk sjiek en de prijs was ook sjiek, maar daar hoefde Zac zich gelukkig geen zorgen om te maken. Waar hij zich meer zorgen om maakte was dat achterlijke gedrag van zichzelf.

Nadat de ober weer was vertrokken met de opgenomen bestellingen keek Angelique Zac weer aan. ''I think the ober is gay..'' Fluisterde ze hem toe, terwijl ze ietsjes naar voren boog. ''He couldn't get his eyes off you..'' Ze begon zacht te grinniken. Het was maar een grapje geweest. De ober had inderdaad naar Zac gekeken, maar of hij daadwerkelijk ook gay was...?? Toen Zac wat zenuwachtige trekjes begon te vertonen, bestudeerde ze hem uitgebreid. ''Zac?'' Vroeg ze voorzichtig. ''Het was maar een grapje... van die ober bedoel ik........ is er iets?''

Angelique kwam dichterbij en Zac zijn blik bleef voor een kort moment in haar ogen hangen. "Oh? Nah, it's nothing." Zac glimlachte een lichte glimlach en vond het waterglas voor hem opeens héél erg interresant. "Het is hier gewoon wat druk." Verzon hij snel en liet het water in het wijnglas voor zich ronddraaien. Druk... Ja, in zijn hoofd misschien, want van de drukte in het restaurant, had hij helemaal geen last van. Misschien kon hij wat hem dwarszat indirect laten sussen?
"..Ik las laatst een verhaal over een gozer die een verhouding had met'n familielid." Begon hij, Zac dronk watuit het glas met water. "Volgend mij was het z'n nicht, of zus, ofzo." Wat kom zac ook goed liegen. Hij had helemaal niets gelezen. "Ik snap niet hoe mensen dat vol houden. Ik bedoel, met kinderen enzo. En trouwen, en zowiso de seks enzo. Lijkt me toch vet ongemakkelijk, wat denk jij?" Zijn blik was ongestoord op het glas voor hem blijven hangen, alsof er een film op het object af werd gespeeld.

''Druk..?'' Herhaalde Angelique. Maar verder ging ze er maar niet op in. Misschien wilde hij de volgende keer toch op een wat rustigere plek gaan eten. Of gewoon samen, thuis. Maar dan vond ze het toch erg lief van hem dat hij dit voor haar geregeld had. Toen Zac begon over iets wat hij gelezen had, keek Angelique hem oprecht geïnteresseerd aan. Ze vond het altijd leuk als Zac iets vertelde. "Volgens mij was het z'n nicht, of zus, of zo." Angelique knikte zonder dat ze het door had. ''Was het... like, bloodrelated?'' Vroeg ze. Maar Zac ging al verder in zijn verhaal. Hij leek wel afwezig. "Ik snap niet hoe mensen dat vol houden.'' Ging hij verder. ''Ik bedoel, met kinderen enzo. En trouwen, en zowiso de seks enzo. Lijkt me toch vet ongemakkelijk...'' Het enige wat Angelique ongemakkelijk vond was het feit dat Zac zonder pardon over seks begon. Ze wist niet waarom maar dat onderwerp maakte haar altijd zenuwachtig. Stel je eens voor, met je zus of nicht... en dan.. dat hij overal aanzat en..... Ange begon wat te schuiven op haar stoel en keek strak naar de tafel. Nu was het haar beurt om het waterglas te bestuderen. ''Wat denk jij?" Alsof ze betrapt werd op haar eigen gedachten, fantasieën, keek ze op. ''Eh, wat? ...Ongemakkelijk. J-Ja... Ik denk het...'' Ze beet kort op haar lip. Ander onderwerp!! ''Dus...al nieuwe voornemens voor volgend jaar?''

Ander onderwerp... Zac wist genoeg, hij kon het dus maar beter wegstoppen. Met een haast teleurgestelde zucht pulkte hij aan de vork op tafel. "Goede voornemens? Hm. Misschien dat ik niet meer forever alone ben. Oh, en stoppen met roken, hoop ik, en natuurlijk m'n studie afronden." Een glimlachje verscheen op Zac's gezicht, hij had eigenlijk best goede voornemens, vond hij zelf. Nu moest hij ze alleen nog maar waar maken. "What about you?" Kaatste hij de vraag terug, terwijl hij opkeek naar Angelique.

Angelique trok een soort pruillipje toen ze zijn 'goede voornemens' hoorde. ''Forever alone??'' Zei ze met overdreven medelijden. ''Maar je hebt mij toch!!'' Speels gaf ze een duw tegen zijn arm. ''Of eh... misschien dat je een gokje kan wagen met die leuke ober van daarnet..'' Plaagde ze hem verder. Maar toen Zac haar de wedervraag stelde was ze stil. ''Goede voornemens? Ik weet niet.... Hmm..'' Wat afwezig streelde ze met haar vingers over het tafelkleed. ''Nog harder m'n best doen, met alles. En voor jou zorgen natuurlijk!'' Zei ze uiteindelijk, licht opgewekt.

Zac lachtte kort, schudde zijn hoofd met een glimlach en onderschepte Ange's vingers toe ze die over het tafelkleed streek, zonder dat hij er besef bij had, tot op het moment dat Ange het toeliet. Wat beduusd staarde Zac naar hun handen en toen op naar Ange. "Je sorgd al goed genoeg voor mij, je moet eerder voor jezelf zorgen." Zac liet Ange's handen los, met een strijkende beweging over de bovenkant van haar hand. Bijna teder was het geweest, en niet bepaald vriendschappelijk. Diezelfde ober zette het hoofdgerecht neer op tafel en keek met een vertederde glimlach toe. "Romantisch avondje uit?" Vroeg hij zonder schaamte, en zonder op antwoord te wachten was hij al weer weg om een ander te helpen. Zac liep rood aan. Romantisch.... Romantisch...?

Toen Zac Angelique's hand beetpakte, stopte ze met het strijken over het tafelkleed. Haar blik bleef voor een moment rustte op hun handen en gleden langzaam omhoog naar Zac. "Je zorgt al goed genoeg voor mij, je moet eerder voor jezelf zorgen." Zei hij. Ange glimlachte naar hem. Zachtjes kneep ze in zijn hand. ''I like taking care of you. I'm okay.. really.'' Weer glimlachte ze naar hem. Langzaam werd haar hand losgelaten. Ze voelde nog net het strijken van Zac's vingers, maar zocht er zelf niks achter. Ze vond het fijn als hij haar aanraakte. Dan voelde ze zich altijd veilig. Haar gedachten werden verstoord door de ober die het eten op tafel kwam zetten. Hij keek van Ange naar Zac en produceerde toen een charmante glimlach. ''Romantisch avondje uit?'' Vroeg hij. Maar voor iemand antwoord kon geven, verdween hij alweer terug de keuken in. Ange staarde de ober nog eventjes na, tot hij uit het zicht was. Daarna begon ze te lachen. ''Nou.. lekker romantisch avondje uit, hè Zac..'' Zei ze wat spottend waarna ze nog nalachtte. ''Volgens mij was hij jaloers dat ik je ingepikt heb.''

Zac lachtte wat droog. "Dan heeft ie toch echt pech, hoor." Floepte Zac er uit voor hij er zelf over na kon denken wat hij precies had gezegd. "Ik bedoel, je bent míjn zusje. After all." Zac begon in het vlees op zijn bord te prikken, terwijl zijn gedachtes tekeer gingen. Hij kon er zo slecht tegen, Ange ving geen enkele hint op. Duh, logisch. Als je zus en broer was, ving je die hints niet op. Dat was.... Normaal, want je zocht niets achter broederliefde.

"Nog bedankt voor de vriendelijkheid." Zac stond op, knikte de ober vriendelijk toe en betaalde per pinpas, voordat hij zijn jas aantrok. Hij wachtte nog even op Ange, en toen ook zij klaar was met haar spullen pakken, gingen ze richting de voordeur van het restaurant. Het was een leuke avond geweest, ongemakkelijk, maar toch gezellig.

"Dus dan pleuren we al die spullen in de kamer en dan gewoon 't bed naast elkaar?" Vroeg Zac nog eens na terwijl hij gebogen tegen het bed aan stond met zijn handen op de bedrand, klaar om het te schuiven. Na goedkeuring schoof hij het bed tegen de andere aan en liet zich er op ploffen. ange en zac sliepen al hun hele leven naast elkaar, en dat was eerlijk gezegd wel fijn. Zac vond het niet prettig om alleen te slapen, en als hij niet kon slapen, kon hij altijd naar Angelique kijken en alsnog rustig in slaap vallen. Zijn gedachte werd verstoord door het feit dat hij nog moest opstaan om zich om te kleden. "Verdomme." Zuchtte hij verveeld terwijl hij met een walvissenkreun opstond.

Zac trok zijn shirt over zijn hoofd en keek even richting Ange, die wat spullen verschoof. "Laat staan joh, doen we morgen wel." Zei hij terwijl hij zijn shirt tegen Angelique's hoofd aangooide en met een grinnik het bed in dook, zich onhandig onder de dekens woelde en de deken tot aan zijn kin optrok. Zo fijn, na een drukke dag lekker je bed in duiken. En nergens meer aan denken. Behalve aan Ange.

"Laat staan joh, doen we morgen wel." Ange keek met een pruillipje op. ''Maar in één van deze dozen zitten m'n pyjama's...'' Zeurde ze. Op dat moment kreeg ze een opgepropt kleding stuk in d'r gezicht. Eerst schrok ze toen het op haar afkwam, maar toen ze zag wat het was greens ze. ''Dan laat je me geen keus. Dan moet ik hier maar in slapen.'' Zei Ange alsof Zac het ook daadwerkelijk erg vond dat ze iets van hem leende. Ze begon zonder pardon haar schoenen en haar broek uit te trekken, haar rug naar Zac gericht. Toen ze haar shirt over haar hoofd had getrokken keek ze over haar schouder. ''Turn around, you moron.'' Zei ze grinnikend, doelend op haar BH die ze uit moest doen. ''I'm a lady after all..'' Zonder verder nog te kijken of Zac zich omgedraaid had of niet, begon ze nu ook haar BH uit te trekken en stak vlug haar armen door het shirt van Zac heen. Met een klein aanloopje liet ze zich op het bed ploffen. ''Zo...'' Zei ze terwijl ze haar kussen goed legde. ''Tell me a bedtimestory!!'' Breed grijnzend trok ze de dekens open zodat ze zichzelf erin kon seattelen. Van het verhaaltje was maar een grapje geweest, maar of Zac het ook daadwerkelijk bij een grapje liet was nog maar de vraag.

"Wat jij wilt. Uhm, er was eens...." Zac begon na te denken, maar aan zijn gezicht te zien kwam er niet echt iets. "Oke, ja, er was een intzettend mooi mooi meisje en een super lelijke jongen." Begon Zac breed grijnzend, hij moest zijn lach inhouden. Hij vertelde een verhaal over een jongen die zichzelf zó lelijk vond dat hij haar niet ten huwelijk durfde te vragen, maar niet wist dat zij smoor was op zijn persoonlijkheid. "Moraal van het verhaal.... Het gaat om het innerlijk, dit verhaal was kinderachtig, en nu gaan we slapen want ik ben óp." Zei Zac tussen het gapen door. Het was niet al te laat, maar moe was hij wel.

Na een tijdje te hebben gelegen en naar de slapende Ange naast zich te hebben gekeken, kon hijzelf gewoon niet in slaap komen. Diep zuchtte hij, draaide zich nog een paar keer om, maar een tweede poging lukte hem ook niet. Hij moest steeds denken aan dat gesprek met Ange aan tafel, hoe ze snel van onderwerp was veranderd, en... Basta. Hij zou niet langer wakker liggen met elke keer diezelfde zorgen. Dit keer zou hij het gewoon vertellen, hoe hij zich voelde. Voorzichtig tikte Zac Ange aan op haar schouder. "Ange..? Slaap je? Hey..." Het was even stil. Ook aan Angelique's kant. "....Ik kan niet slapen." Zei Zac nu en bleef strak naar het gesicht van Angelique kijken tot ze haar ogen zo openen.

Angelique lag vredig met haar ogen dicht, vlak naast Zac. Ze was met haar hoofd op zijn schouder in slaap gevallen, maar na wat gedraai was ze weer op haar eigen bedhelft beland. Ze lag op haar zij, richting Zac. Ange was altijd al een lichte slaper geweest. Toen Zac haar aantikte en haar naam fluisterde was ze dan ook weer back to earth. "Ange..? Slaap je? Hey..." Langzaam kroop er een glimlach op Angelique's gezicht, haar ogen nog gesloten. ''Ga slapen Zac...'' Fluisterde ze terug. Even leek het stil te blijven, tot Zac zijn mond weer opentrok. "....Ik kan niet slapen." Langzaam opende Angelique ook haar ogen. Het eerste wat ze zag was Zac's gezicht, niet ver naast haar. Haar hand reikte naar zijn hoofd waarna ze zacht door zijn haren heen woelde. ''Waarom niet? Het is midden in de nacht. Ben je niet moe?'' Ze trok haar hand weer terug. ''Is er iets wat je dwars zit?''

Zac sloot even zijn ogen door de zachte vingers door zijn haren. Nu ontstond er ook op zijn gezicht een klein lachje. Toen Angelique echter vroeg of hem iets dwarszat, ontweek hij haar blik. "..ik wilde je eigenlijk wat vertellen." Begon hij zacht. Opnieuw keek hij op in haar ogen, waar Hij zo lang in kon kijken. Hij leek het even moeilijk te hebben en Zac beet wat zenuwachtig op zijn lip. "Het is niet iets wat je elke dag mee maakt. Denk ik." Ging hij verder. "En.. Well. I'll just say it." Zac nam een diepe adem. "I plainly just like my own sister. Alot." Zac keek weg, verborg zijn hoofd onder de dekens uit schaamte. "It's stupid. Because it's not liking in a.... Brotherly way..." Kon je gedempt door de deken heen horen, zijn stem leek onzeker. "Al heel lang..."

''..Ik wilde je eigenlijk wat vertellen.'' Klonk het nu naast haar. Angelique kwam langzaam ietsjes omhoog, steunend op haar ellebogen. ''Well... what is it?'' Maar Zac begon wat zenuwachtig te schuiven en op z'n lip te bijten, Ange's blik ontwijkend. Met een klein zuchtje kwam Angelique overeind zitten. ''Zac..'' Begon ze terwijl ze de dekens voor z'n gezicht wegtrok. ''You can tell me everything, you know that, right?'' Ze bekeek Zac's gezicht. Hij leek even te twijfelen en kwam toen eindelijk bij zinnen. ''Eh, well...'' Begon hij. Afwachtend bleef ze hem aankijken. Had hij misschien iets gedaan? Iets waar hij spijt van had? "I plainly just like my own sister. Alot." Ange zei niets. Ze bleef Zac aankijken, lichtelijke verbazing in haar ogen. Maar al snel draaide ze weer bij. ''I like you too, Zac.'' Zei ze lachend waarna ze weer kort door zijn haar heen woelde. Maar Zac trok zijn hoofd terug en verdween onder de dekens. Wat onbegrepen trok Angelique haar hand terug. ''It's stupid.'' Klonk het nu vanonder de dekens. ''Because it's not liking in a..... brotherly way...'' Pas nu begon het bij Angelique te dagen. Haar mond hing half open en haar blik bleef starend hangen op de dekens waar Zac onder verstopt lag. ''You mean...'' Het gesprek in het restaurant over een jongen die verliefd was op zijn zus of nicht kwam weer opdagen. De ongemakkelijkheid sloeg weer toe. ''But.... Zac, you are my brother...... well.. eh, kinda... but...'' Ange trok de lakens omhoog, tot haar neus, terwijl ze rechtop in bed zat. Ze mompelde wat onverstaanbaar in het Frans. ''We can't....... that's wrong!''

Zac bleef liggen waar hij lag, dekens ver tot over zijn hoofd. "I.. i know.. I can't help it." Zac zuchtte diep en zocht een manier om zich hier uit te praten. Maar dat was moeilijk, besefte hij. "..we're not even blood related." Zac kwam langzaam onder de dekens vandaan, keek zijn zus met een rood hoofd heel even aan. "Het is gewoon... Ik.. Je bent er altijd voor me. En dat moeten broers en zussen ook zijn voor elkaar, maar.. De laatste jaren is het gewoon gegroeid. Het gevoel, naar jou. En ik wéét dat het niet kan. Maar ik kan er weinig aan doen." Zac nam even een hap lucht. "En ik heb 't zo lang binnen gehouden. Als ik het nog langer zou stil houden zou ik gek worden.." Nog steeds bleef Zac de blik van Angelique ontwijken. Hij wilde zo graag weten wat er nu in haar hoofd om ging. Of het negatief was wat er in haar om ging.. Wat ze over hem dacht... Hoe ze er in het algemeen over dacht.

Ange had al die tijd nog niets gezegd. Ze luisterde naar hoe Zac zijn hart tegenover haar uitstortte. Hoelang hij het binnen moest houden. En wat hij voor haar voelde. Maer ze had geen idee wat ze moest doen. ''I don't-.....'' Ze maakte een soort hulpeloos gebaar met haar handen terwijl ze Zac's blik stiekem ontweek. ''I just don't know what to say....'' Weer bleef het voor een moment stil. Ze dacht na. Al die tijd. En ze had niks gemerkt. Haast stiekem keek ze opzij, naar Zac. Vanaf nu zou alles anders worden, ongemakkelijker. ''I know we're not really blood related, but....'' Kort krabde ze aan haar hoofd. ''It's strange....'' Ange trok haar knieën op, haar blik gerust op haar voeten. ''I don't want to ruin our relationship... you're my-....'' Langzaam liet ze haar benen weer los. ''I'm sorry..''

((Nu word het leuk))

Zac keek Angelique afwachtend aan, luisterde naar wat ze te zeggen had maar veel zinnigs kwam er niet uit. Haar excuses sloegen in als een bom maar Zac probeerde zich er overheen te zetten. "If you'll wake up tomorrow, please don't act like nothing happened." Zei hij zachtjes voordat hij zijn blik weer afwendde. Hij realiseerde zich wel, dat, al het lichamelijk contact tussen hem en Ange nu dubbele gevoelens kon oproepen, en dat gesprekken over de liefde ook een stuk ongemakkelijker zouden zijn. Aarzelend zocht hij naar Ange's hand. "And please don't stop seeing me as your brother." Zei hij terwijl hij staarde naar hun handen. Langzaam liet hij los, net als die keer tijdens het eten. Bijna teder.

Ange luisterde wel naar zijn woorden, maar ze kon het niet. Hoe kon ze nou doen alsof er niks aan de hand was. Toen Zac haar hand pakte, bewoog ze zich niet. Ze bleef kijken naar hun handen. Verschillende bedoelingen. Liefde op twee manieren. Uiteindelijk trok ze toch haar hand terug. ''Doen alsof er niets gebeurd is??'' Herhaalde ze. Ze schudde haar hoofd. ''Dat is onmogelijk, Zac... Ik-... Nee... Nee dat kan niet.'' Begon ze te stotteren. ''We should forget about this...'' Ange liet zich weer zakken, haar rug tegen het matras. Dit keer een eindje van Zac vandaan. Wauw. Dit was verwarrend. Zij en Zac.... ze zag het niet voor zich. Het was allemaal gewoon zo nieuw.. en ergens ook wel beangstigend. Misschien was het niet zozeer het feit dat Zac degene was die zijn gevoelens tegenover haar uitte, maar het feit dat ze überhaupt alles 'eng' vond wat met liefde te maken had.

((Eigenlijk bedoelde Zac dat ze NIET moest doen alsof er niets aan de hand was, maar dit is ook oke xD))

Vergeten? Hoe in godsnaam... "Forget..?" Herhaalde hij haar uitspraak gedeeltelijk nog eens. "Ik ga het echt niet- nee, ik ga het echt niet kunnen vergeten." Protesteerde hij, zac ging recht op zitten met zijn rug tegen de muur. "Ik bedoel... Niet dat ik je tot dingen dwing ofzo, maar hoe kan ik zo iets vergeten...?" Zac had allang gemerkt dat Ange afstand hield van hem. Het stak. "Fine." Zac keek nu lichtelijk geirriteerd naar de deken voor zich. Meer gebroken. "Ik snap best dat het je verward en alles, maar zoiets kan je niet een twee drie wegdenken." Even was het stil. "En ik wil trouwens niet met ruzie in slaap vallen."

[skippies]

Ange was net het een en ander aan het opruimen toen er op de deur van hun kamer werd geklopt. Verbaasd keek ze op. Ze had niemand verwacht. En Zac zou pas over een uurtje thuis komen van college. De spullen in haar handen liet ze weer zakken en nieuwsgierig liep ze naar de deur. Toen ze de deur opentrok stond er een mede student voor de deur. ''Ik heb hier een pakketje voor Angelique Lemoir.'' Zei de jongen met een vriendelijke glimlach. Ange knikte vriendelijk terug. ''Dat ben ik.'' De jongen overhandigde haar het pakketje en liep toen terug de galerij door. Onderzoekend keek Angelique naar de doos die ze in haar handen gedrukt had gekregen terwijl ze met haar voet de deur achter zich sloot. Een pakketje? Ze had niets bestelt.

Eenmaal in de slaapkamer aangekomen waar Zac en Ange hun bedden tegen elkaar aan geschoven hadden, legde ze de doos op Zac's bed neer. Het was een grote rode doos met gouden strik eromheen. Had Zac iets besteld? Nee, het was toch echt aan haar gericht. Langzaam trok Angelique aan de strik waarna deze los liet. De deksel werd van de doos afgetild en de inhoud maakte zich zichtbaar. Er lag een klein briefje bovenop. 'Thanks for all the good work! Keep it going. Merry Christmas.' De afzender was het naam van het bedrijf waar Ange in de weekenden werkte om wat bij te verdienen. Een vertederende glimlach verscheen op haar gezicht. Wat leuk dat ze haar een kerstpakket hadden gestuurd. Ange zocht verder in de doos. 3 DVD's waaronder 1 kerstspecial, een kleine groene kerstkrans, een reep chocolade, en een grote lichtroze fles met een kurk erop. Voorzichtig haalde ze de fles uit de doos. Het zag eruit als limonade, maar het etiket ontbrak. De kurk werd opengetrokken en nieuwsgierig hief ze de fles onder haar neus, om de geur van de drank op te snuiven. Het rook heel zoet. Wat onverschillig stopte ze de kurk weer op de fles en begon de spullen uit het kerspakket ieder een plekje te geven, verdeeld over de twee kamers.

Na de kerstkrans op de deur te hebben gehangen, de DVD's naast de tv te hebben gelegd en de overige dozen voor de helft te hebben uitgepakt, liep Ange dan toch weer terug naar de slaapkamer waar de doos nog op precies dezelfde plek stond. Ze had toch wel dorst gekregen van al dat uitpakken en opruimen. Een beetje limonade kon geen kwaad.