Murder meets Torture

Alsof ze de komining aan het opwachten waren. De rand van het bos. Hier zou Kira Korosu ontmoeten, om zeven uur in de ochtend, zoals ze hadden afgesproken. De hele nacht hadden ze cirkels in het bos gelopen om Rikka en Yuuta uit te putten en blijkbaar hadden ze het op gegeven, want ze hadden al niets meer van ze opgemerkt sinds ze halverwege het bos waren gekomen. Kira zuchtte ongeduldig, streek door Ruki's haren zoals hij altijd bij haar deed en keek naar haar omlaag, ze zat tegen zijn been aan op de grond. Ze zou vast moe zijn. Kira was dat niet, nouja, hij was het wel, maar hij probeerde het te ontkennen. Hij was wel gewend aan slapeloze nachten. Opnieuw zuchtte Kira. Waar bleef die klootzak....

Meanwhile (dat moest gewoon even)

"Kan dat ding niet harder? Ik heb er niet voor niets een godvermogen voor betaald." Een zware mannenstem klaagde aan het hoofd van een meisje, ze zaten in een donkergroene Jeep die nog net niet met honderd kilometer per uur over de zandwegen heen stoof. Norsig zakte de man weg in de stoel van zíjn Jeep, waar een vrouw achter het stuur zat. "Alisa, ik zweer het je. Trap op dat gaspedaal want ik zit weg te kwijnen hier." Klaagde hij weer. Ze hadden een pokke end moeten rijden, hij had honger, en hij kon niet wachten tot hij Kira's paniek kon voelen.

Ondertussen stond Kira in de verte te kijken, tot hij een brommend geluid hoorde van een bus, of.. jeep. Kira seinde Alisa om op te staan, en zette een stap achteruit toen een Jeep met een rotsnelheid aan kwam rijden maar net voor hun voeten stopte. Een man met felblauwe ogen en gitszwart haar keek met opgetrokken wenkbrouw in de richting van Kira, die precies dezelfde gezichtsuitdrukking liet zien. De deur ging open, en een lange man stapte uit, gevolgd door een vrouw. "Korosu. Het werd eens tijd dat je..." Kira's zin werd afgebroken door Korosu. "Heb je me gemist?" Een grijns verscheen, die als sneeuw voor de zon ook weer vérdween. "Dat is dan jammer want ik kom hier niet om bij te praten.. Oh?" Zijn blik viel op haruki, hij nam haar compleet in zich op, zijn oog viel op de ring om haar vinger, direct flitste zijn blik naar Kira's hand. Ergens voelde Korosu jaloezie, gluurde heel kort naar Alisa en richtte zich toen weer op de twee voor hem. "Ze hebben elkaar weer gevonden. Dé tortelduifjes." Een grijns verscheen terwijl Korosu naar voren stapte, zijn zwarte kisten waren goed te horen op de vloer. "Dus, waar had je me voor nodig, Nagakami?" Zei hij verveeld terwijl hij opnieuw Haruki in zich opnam.

Haruki wreef kort in haar ogen en onderdrukte een luide gaap. Ze waren de hele nacht op geweest om zich te verstoppen of om Rikka en Yuuta te verwarren. Ze voelde zich als een rat in de val. Wie weet waar ze nu waren. Het zachte gewoel door haar haren maakte dat ze omhoog keek, naar Kira. Kort raakte ze met haar hand de zijne aan en liet zich daarna weer tegen Kira's been zakken. Ze was moe en wist niet voor hoelang ze nog kon rennen of vluchten. Nu was het enkel wachten op Kira's vriend, die hij had gebeld voor versterking. Meer had Kira er niet over gezegd, behalve dat het een oude bekende was.

Meanwhile.

Alisa beet hard op haar tong terwijl ze het gezeur van Korosu moest aanhoren, de hele weg. 5 Ellendige uren lang, de tankstoppen niet meegerekend. ''Kan dat ding niet harder?'' Alisa's knokkels trokken witter weg terwijl ze haar grip om het stuur verstevigde. Ze zou niks zeggen. Ze zou niks zeggen.... Rustig blijven, dacht ze. Ze had altijd een enorme pest hekel aan geruzie tijdens het autorijden. En Alisa en Korosu kennende, konden hun ruzies nogal eens uit de hand lopen. ''......en trap op dat gaspedaal want ik zit weg te kwijnen hier." Met piepende remmen kwam de auto tot stilstand. Het was maar goed dat beide hun gordel aanhadden, anders lagen ze nu dwars door de voorruit. ''Het enige wat ik nu nog ga indrukken is het rempendaal, als je je kop niet houdt!'' Snauwde Alisa verhit terug. Ze heeg er zelfs van. ''So calm the fuck down, and let me drive........ thank you!'' Een geïrriteerde zucht ontsnapte waarna het gaspendaal weer werd ingedrukt. Dit zou nog een lang half uur worden.

Het geluid van een soort raceauto was te horen in de verte. Langzaam begon het geluid zich te verplaatsen. Het leek wel op hun af te komen. Haruki keek op, maar zag niks. Maar niet veel later kwam met een enorm geluid van een brommende motor een donker groene Jeep op hen afgestoven. Verschrikt stond Haruki op en ging achter Kira staan die zo te zien niet onder de indruk was. De auto kwam tot stilstand. Afwachtend en iet wat wantrouwend staarde Ruki naar de auto. De deuren zwaaide open en er kwamen een man en een vrouw tevoorschijn. ''Jij rijdt dus mooi de terugweg..'' Was het eerste wat uit de mond van de vrouw kwam, gericht op de man. Haruki bekeek het stel. Zouden ze getrouwd zijn? Alisa scheurde haar geïrriteerde blik los van Korosu en keek nu pas naar Haruki en Kira. Bij Kira bleef haar blik even hangen. ''Kira..'' Begon ze. ''Eh.. heey.'' Ze wist niet zo goed hoe ze hem moest groeten. Goed kende ze hem niet, behalve dat hij connecties had met Korosu. En dat hij haar wel eens had geholpen met een zaak natuurlijk. Maar vrienden konden ze zichzelf nog niet noemen. Nog niet, althans.

''Kira?'' Vroeg Ruki zachtjes. ''Who are they?'' Alisa had blijkbaar haar vraag gehoord en stak nu haar hand uit richting Haruki. ''Alisa.'' Stelde ze zichzelf voor. ''Politie rechercheur.'' Eigenlijk was het niet echt nodig geweest om dat erbij te zeggen maar haar trots groeide elke keer weer wanneer ze dit zei. Haruki knikte en stelde zichzelf voor. Vlug wierp ze een blik opzij naar Kira die intussen in een gesprek was verzeild met de andere man. "Ze hebben elkaar weer gevonden. Dé tortelduifjes." De man die blijkbaar Korosu heette keek Haruki nu aan, haast doordringend. Hun blikken kruiste voor een moment, tot Ruki weg keek, uit ongemakkelijkheid. Ze zag nog net dat zijn blik naar beneden gleed, naar haar hand. Toen Haruki op keek, naar Alisa, zag ze dat ook zij nét haar blik had los gescheurd van de ring. ''Goed,'' Begon Alisa om het ijs wat onhandig te breken. ''Waar verblijven jullie?''

Korosu keek wat ongeinteresseerd naar alisa toen ze zich voorstelde als resercheur. Korosu proestte zacht. "En zo corrupt als de ziekte." Haruki snapte er zichtbaar niets van. "Ter verduideliking, zij is de politie, ik ben de moordenaar." Legde Korosu simpel uit, waarna hij even in elkaar dook om een tik van Alisa te ontwijken.

"Op dit moment nergens." Gaapte Kira. Hij was niet moe. Hij was níet moe, sprak hij zichzelf in. Voor een moment staarde Kira naar Alisa, waarna hij zijn blik van haar af wist te krijgen en zijn schouders ophaalde. "Beter dat we hier weggaan, want ik krijg het beroerd van het idee dat een of andere verkrachter hier rondloopt." Korosu stak zijn hand op. "Ik mag je totaal niet, maar daar kan ik wel voor zorgen." Bood hij zich aan, na een blik naar Alisa te hebben geworpen die vroeg om toestemming. Even schoot zijn blik over Alisa heen. Ze hadden nu al zo lang samengewerkt, ze woonde bij elkaar, en nog steeds waren ze 'zakenpartners'. Een haast triest lachje verscheen en langzaa, slofte Korosu langs Kira en Haruki heen, strak voor zich uit kijkend met een nu norse blik. "Er staat hier ergens een huis, een cabine. We vallen binnen met een valse naam." Besloot Korosu en draaide zich om. Kira stak zijn hand als een leerling die een vraag wilde stellen op. "Kento." Zei hij, Korosu knikte daarop. "Zorg dat je je niet verspreekt." Korosu streek zijn halflange haren naar achteren, zuchtte even. Dit kon nog wat worden.

Na een tijdje te hebben gelopen en uiteindelijk voor een voordeur te zijn beland, seinde Korosu de rest dat ze moesten stoppen. Kira had zijn Kettingzaag en masker gelukkig achtergelaten in de Jeep, dus dat was geen probleem geweest. Maar een wapen had hij altijd bij, een klein dolkje, voor het geval dat iemand hem op zijn zenuwen werkte. Iemand zoals Korosu, bijvoorbeeld. Korosu keek even of iedereen er was. "Dus. Kento, Mio, Jane en Kenshin. We zijn gevlucht voor de chainsaw killer en daarom zoeken we onderdak. Alles duidelijk?" Kira rolde zijn ogen en sloeg een arm om Haruki heen. "Ik heb een hekel aan hem." Fluisterde hij in Haruki's oor voordat hij een zachte kus op haar wang drukte. "En niet zo klef." Mompelde Korosu, Kira flashte zijn middelvinger en greens breed.
Korosu klopte op de deur, zette zijn paniekerige blik op en al snel werd er open gedaan door een jongen die er uit zag alsof hij zo van het podium was gestapt. Op zijn armen zaten overal tatoages en hij had een sigaret in zijn mond, nonchalant leunde hij tegen de deurpost aan. "Hm?" Was het enige wat de jongen zei, hij bekeek Korosu wantrouwend waarna hij het mooi verzonnen verhaal aan moest horen. "Brooke! Bezoek. Ik laat ze binnen, ze hebben onderdak nodig!" Riep De jongen, Glenn, naar binnen, en stapte opzij na zijn peuk naar buiten te hebben gegooid.

Nadat het plot was gesmeden en de namen verdeeld waren, begonnen ze hun weg naar de cabin. De hele weg werd er eigenlijk weinig gezegd. Hier en daar een kort overleg van Korosu en Kira en wat gemopper van Alisa gericht tegen Korosu. Toen het weer een tijdje stil was kwam Haruki ongemerkt naast Alisa lopen en stootte haar kort aan. Alisa keek nieuwsgierig opzij. ''Are you too... a couple?'' Fluisterde Haruki zacht. Alisa vertrok even. Een koppel.... vroeger misschien.. zelfs dat wist ze niet eens zeker. Uiteindelijk schudde Alisa haar hoofd, zonder er verder een woord aan vuil te maken. De rest van de weg bleef Ruki's vraag in Alisa's hoofd rond dwalen. En het feit dat Haruki en Kira hun liefde naar elkaar toe openbaar uitte maakte het er niet gemakkelijker op.

''Brooke! Bezoek.'' Brooke keek op, zoals gewoonlijk uit haar boek. ''Bezoek?'' Herhaalde ze hem. Ze verwachtte geen bezoek. Tenzij... Brooke sprong op. ''Is it Scott?? Is he back?!'' Ze was al naar Glenn toegerend met een brede glimlach, tot ze zag wie er voor de deur stonden. Een voor een bekeek ze de vier mensen die voor hun deur stonden. ''E-Eh, hallo...'' Zei ze wat beduusd. Met een veel betekende blik keek ze Glenn aan, alsof ze wilde zeggen: wie heb je nou weer binnen gelaten?! ''Glenn, SHUT THE FUCKING DOOR, IM FREEZING HERE!'' Riep Scarlett hem toe vanuit de woonkamer. Geïrriteerd draaide ze zich om, maar haar gezichtsuitdrukking veranderde toen ze de mensen bij de deur zag. Kort bekeek ze de mensen. ''Oh hey.'' Zei ze wat droogjes, waarna ze zich weer terug omdraaide. Brooke greep Glenn bij zijn bovenarm en draaide hem een slagje naar zich toe. ''Who are all these people... Why did you-...'' Maar Alisa was al naar binnen gestapt. ''Sorry voor de binnenkomst. We hebben onderdak nodig voor een paar dagen. Is dat oke?'' Haast doordringend keek Alisa Brooke aan. Brooke was overduidelijk verrast door de plotselinge binnenkomst. ''E-Eh.. yeah, sure.... I guess..'' Alisa knikte kort. ''Thanks, you won't even notice we are here.'' Haruki volgde Alisa's voorbeeld en knikte Glenn en Brooke toe waarna ze verder liep.